Paylaş
Tweet
O'nunla Tanışana Kadar Bu Kadar Çok Ev İşçisi Olduğunu Bilmiyordum!
O'nunla Tanışana Kadar Bu Kadar Çok Ev İşçisi Olduğunu Bilmiyordum!
Merhaba arkadaşlarım, İmece dostları. Ben Senem Yıldız. Hayat hikâyemi paylaşacağım kısaca sizlerle. Ailemle Fethiye'de oturuyorduk. Şimdi üniversite okumak için Antalya'dayım. Liseyi Fethiye'de ailemin yanında açıktan okudum. En büyük hayalim avukat olmaktı. Okurken öğretmenimden ders almak istemiştim. Öğretmenim benden para yerine ev işi yapmamı istedi. Ev işçiliği ile böylece tanışmış oldum. Sonra üniversiteyi kazandım ve Antalya'ya geldim. 2 yıllık bir bölümde okuyorum. Antalya'da kalacak yerim yoktu. Otelde kalıyordum. İlk seyahatimde otobüste İmece 'den bir arkadaşla tanıştım. İmeceyi, ev işçilerinin mücadelesini ve bana sendikayı anlattı uzun uzun . Onu çok sıcakkanlı bulmuştum. Ben de ev işçisi olduğumu söyledim. Sonuçta ortak paydamız vardı. Sonraki görüşmelerimizde yakınlık kurduk. Ve zorlu günlerde kadın dayanışmasının ne demek olduğunu anladım. Kalacak yerim olmadığı için dernekte kalmama izin vermişlerdi. Önce geçici olarak kaldım sonra bir baktım 1 yıl olmuş. Antalya'ya gelene kadar ve o arkadaşla tanışana kadar böyle bir dernek olduğunu bilmiyordum. Bu kadar ev işçisi olduğunu da bilmiyordum. Yalnız olmadığımı fark ettim. Benim gibi mücadele eden insanlar olduğunu gördüm. Sonradan toplantılara, eğitimlere ve eylemlere katılmaya başladım. İmece'de örgütlendim, kendimden bir parça buldum. Zamanla çok sevdim arkadaşların hepsini ve aslında en çok İmece'li olmayı çok sevdim.
Ben şimdi bir yandan okuyorum, diğer yandan hukuk fakültesine girmek için tekrar dershaneye yazıldım, bir taraftan da çalışıyorum. İmece'nin çalışmalarına da katılıyorum. Sabah dershaneye gidiyorum, 07.00'de. 15.00'de işe gidiyorum. Hem çocuk bakıyorum. Hem temizlik hem yemek. Geç saatte eve geliyorum. Bazen yemek bile yiyemiyorum yorgunluktan ama hayatla mücadele etmek güzel. Toplamda dört senedir ev işçiliği yapıyorum. Ancak sigortam yok.
Ben işe gittiğim evlerde herhangi bir sorunla karşılaşmadım ama neler duyuyoruz: Hiç tanımadığın insanların evine gidiyorsun. Emeğinin karşılığını alamayanlar var, evde tacize uğrayanlar var, aşağılananlar var. Ben doğrudan böyle sorunlar yaşamadım ancak İmece ile tanıştıktan sonra bunlara karşı mücadele etmenin gerekliliğine inandım. Şimdi kendimi daha güçlü hissediyorum. İmece bana çok şey kattı diyebilirim. Öncelikle tek başıma ayakta kalabileceğime inandırdı beni. Kendime güven duydum çünkü artık yalnız değildim. Birlikte hareket edince yalnızlık hissetmiyorum. Mücadele etmek de güç veriyor. Haklarımızı birlikte arıyoruz.
Ev işçilerinin mücadelesi zamanla daha ileriye gidecek ben buna inanıyorum. Birleşerek, örgütlenerek ve çoğalarak…
Ev işi iş ev işçisi işçidir.
Yaşasın Kadın Dayanışması
SENEM YILDIZ
Merhaba arkadaşlarım, İmece dostları. Ben Senem Yıldız. Hayat hikâyemi paylaşacağım kısaca sizlerle. Ailemle Fethiye'de oturuyorduk. Şimdi üniversite okumak için Antalya'dayım. Liseyi Fethiye'de ailemin yanında açıktan okudum. En büyük hayalim avukat olmaktı. Okurken öğretmenimden ders almak istemiştim. Öğretmenim benden para yerine ev işi yapmamı istedi. Ev işçiliği ile böylece tanışmış oldum. Sonra üniversiteyi kazandım ve Antalya'ya geldim. 2 yıllık bir bölümde okuyorum. Antalya'da kalacak yerim yoktu. Otelde kalıyordum. İlk seyahatimde otobüste İmece 'den bir arkadaşla tanıştım. İmeceyi, ev işçilerinin mücadelesini ve bana sendikayı anlattı uzun uzun . Onu çok sıcakkanlı bulmuştum. Ben de ev işçisi olduğumu söyledim. Sonuçta ortak paydamız vardı. Sonraki görüşmelerimizde yakınlık kurduk. Ve zorlu günlerde kadın dayanışmasının ne demek olduğunu anladım. Kalacak yerim olmadığı için dernekte kalmama izin vermişlerdi. Önce geçici olarak kaldım sonra bir baktım 1 yıl olmuş. Antalya'ya gelene kadar ve o arkadaşla tanışana kadar böyle bir dernek olduğunu bilmiyordum. Bu kadar ev işçisi olduğunu da bilmiyordum. Yalnız olmadığımı fark ettim. Benim gibi mücadele eden insanlar olduğunu gördüm. Sonradan toplantılara, eğitimlere ve eylemlere katılmaya başladım. İmece'de örgütlendim, kendimden bir parça buldum. Zamanla çok sevdim arkadaşların hepsini ve aslında en çok İmece'li olmayı çok sevdim.
Ben şimdi bir yandan okuyorum, diğer yandan hukuk fakültesine girmek için tekrar dershaneye yazıldım, bir taraftan da çalışıyorum. İmece'nin çalışmalarına da katılıyorum. Sabah dershaneye gidiyorum, 07.00'de. 15.00'de işe gidiyorum. Hem çocuk bakıyorum. Hem temizlik hem yemek. Geç saatte eve geliyorum. Bazen yemek bile yiyemiyorum yorgunluktan ama hayatla mücadele etmek güzel. Toplamda dört senedir ev işçiliği yapıyorum. Ancak sigortam yok.
Ben işe gittiğim evlerde herhangi bir sorunla karşılaşmadım ama neler duyuyoruz: Hiç tanımadığın insanların evine gidiyorsun. Emeğinin karşılığını alamayanlar var, evde tacize uğrayanlar var, aşağılananlar var. Ben doğrudan böyle sorunlar yaşamadım ancak İmece ile tanıştıktan sonra bunlara karşı mücadele etmenin gerekliliğine inandım. Şimdi kendimi daha güçlü hissediyorum. İmece bana çok şey kattı diyebilirim. Öncelikle tek başıma ayakta kalabileceğime inandırdı beni. Kendime güven duydum çünkü artık yalnız değildim. Birlikte hareket edince yalnızlık hissetmiyorum. Mücadele etmek de güç veriyor. Haklarımızı birlikte arıyoruz.
Ev işçilerinin mücadelesi zamanla daha ileriye gidecek ben buna inanıyorum. Birleşerek, örgütlenerek ve çoğalarak…
Ev işi iş ev işçisi işçidir.
Yaşasın Kadın Dayanışması
SENEM YILDIZ
Kadınların Hikayeleri
+90 212 586 81 59